Środki poprawiające hydrofobowość chemii budowlanej

Jednym ze zjawisk, które dotyczy powierzchni materiałów budowlanych, jest hydrofobowość. Polega ona na zdolności ich cząsteczek powierzchniowych do odpychania od siebie cząsteczek wody. Eliminuje to proces nasiąkania powierzchni, a w efekcie jej wypłukiwania czy osłabiania struktury. W przypadku farb i lakierów czy tynków dekoracyjnych niska hydrofobowość przyczynia się do ich wycierania się oraz blaknięcia kolorów. Następstwem tego jest obniżenie estetyki. Środki poprawiające hydrofobowość rozwiązują problem reagowania powierzchni materiału na kontakt z wilgocią. Poprawa tego parametru polega na wykorzystaniu cząsteczek, które nie ulegają dysocjacji i nie mają charakteru dipolowego. Brak ukierunkowanych ładunków elektrycznych eliminuje proces ich wzajemnego przyciągania się. Hydrofobowość określa się za pomocą kąta zwilżania o wartości od 90 do 180°. Przy najwyższej wartości kropla wody tworzy na powierzchni idealną kulę. Przykładem materiału o takich właściwościach jest teflon. Związkami hydrofobowymi są też węglowodory, oleje i woski naturalne.